Om tegen een topper te winnen heb je iedereen nodig, iedereen die bovendien ook nog eens boven z’n eigen niveau uitgroeit. Gisteren was zo’n dag. De jongens zetten een collectief heel, heel sterke prestatie neer. Constant bij de zaak, zowel in balbezit als balverlies. We wisten dat Lokeren tegen nagenoeg elke tegenstander kansen bij mekaar voetbalt en dat het liefste doet als het de bal heeft. Gisteren mocht Anderlecht de bal hebben tot in de middensectie, dan was het Lokeren-time. Om een beijr te kiezen spelen zoveel factoren mee dat de keuze niet makkelijk is, zeker om niemand tekort te doen. Elke linie had een ruim aandeel in de winst, alle spelers waren top van Kelvin (prachtsave op een mogelijke 0-1) tot Tars (woekerend met z’n krachten).
Wij kozen na (ge)rijp(t) beraad voor twee beijren, misschien niet de meest voor de hand liggende maar wel eentje waar iedereen zich in kon vinden. Wij kozen gezamenlijk voor Jelle en Simon.
Toevallig onze twee doelpuntenmakers, echt toevallig, want wij wilden Jelle vooral in de kijker brengen omwille van zijn ijzersterke partij op 2. Een positie waar hij het de laatste weken prima doet. Uitstekend in de organisatie, geconcentreerd en voluit mee in de aanvalsbeweging als het kan. De RSCA linkervleugel slaagde er gisteren nauwelijks in Jelle uit te spelen, koos steevast voor de oplossing achteruit of naar binnen. En dat Jelle zijn ‘beijrepartij’ ook nog eens bekroonde met een heel knap doelpunt maakte het plaatje helemaal af. In één tijd vol de voorzet van Preben op de slof, kurkdroog tegen de touwen. En als Jelle scoort verschijnt die mooie glimlach…een heerlijk plaatje.
En ook Simon krijgt z’n verdiende stekkie in deze ruime schijnwerper. Wij weten met z’n allen dat Simon en z’n familie door een heel zware periode gaan. Voetbal zou dan een verwaarloosbaar iets kunnen zijn, maar het spelletje waar Simon zo verknocht aan is, is vooral z’n bondgenoot ook al lijkt dat niet altijd zo. Simon moet zich dan even focussen op een totaal ander gegeven, echt niet simpel voor een jongen van 16. De ontlading bij zijn doelpunt was puur, de warmte en de liefde van de familie opzoeken. Ook de groepsknuffel kreeg een andere dimensie, natuurlijk ging het om dat doelpunt. Maar veel meer dan dat was het een gebaar van de groep naar hun maat, die het moeilijk heeft. Een wij-zijn-er-voor-je gebaar, je staat niet alleen, een heel mooi moment, wij zijn er van overtuigd dat Simon dat ook zo aanvoelde. Simon, de hele U16 familie is er voor je, echt waar.
Jelle en Simon, jullie zijn onze beijren van de week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten