Kuitbeenbreukje voor Sander

Hij stormde luttele minuten ervoor nog naar de hoekschopvlag, dol van blijdschap met z'n doelpunt in de finale van de U17 Voskescup. Zijn eerste 'officiële' doelpunt dit seizoen, dat mogelijks stuntwinst zou opleveren voor zijn toevallige ploegmaats en hem. Bedolven werd hij door die 'nieuwe' vrienden, met wie hij de voorbije twee dagen een droom van een tornooi speelde. Sander mocht/mag terugkijken op een beresterk tornooi. Zijn rots in de branding noemde trainer Alain hem, Sander droeg fier de kapiteinsband die hem door zijn coach was aangeboden. Tot vijf minuten voor tijd, Sander bleef met z'n hiel in de grond steken en viel ongelukkig op z'n eigen voet. Onmiddellijk vroeg hij om vervanging, huilend van de pijn. Minutenlang lag hij op de draagberrie in de kleedkamer, wenend omdat hij lange inactiviteit vermoedde, maar evenzeer omdat hij zo graag deze finale had gespeeld en gewonnen. Hoeveel is het nu? Hij stelde ons die vraag meer dan een paar keer. En toen hij hoorde dat Beerschot uiteindelijk toch had gewonnen met penalties, kreeg hij het opnieuw kwaad. De foto's van z'n rechterenkel, wezen snel uit dat er een breuk(je)/barst zit in het kuitbeen, ook de groeischijf vertoont een barst. Een breuk die geen operatie behoeft, maar eentje die wel waarschijnlijk een paar weken gips met zich zal meebrengen. Volgende vrijdag gaat de open plaaster er af en worden er nieuwe foto's genomen.

Sander, we wensen je een heel spoedige genezing toe, rust nu maar wat en je zal zien dat je in no-time weer aan voetballen toekomt!!!