Het voetbal dat Lokeren U16 brengt lokt respect uit bij vriend en tegenstander. Lokeren is niet meer dat kneusje van vorig seizoen, onze jongens krijgen nu vanuit alle hoeken complimenten.
Raar hé, hoe een teneur zo kan omslaan. Raar...voor de buitenwereld misschien wel. De U16 familie is rustig gebleven in de voorbije stormen en is rotsvast blijven geloven in eigen kunnen. Voetballen kunnen ze, dat wisten ze zelf ook wel, nu durven ze ook voetballen. Ze mogen zelfs in de fout gaan, ze weten dat je uit fouten kan leren.
Natuurlijk zullen we nog eens keihard op de bek gaan of complete offdays kennen. Maar schrik? No way, niet meer, daar zijn de jongens als jongvolwassenen overgestapt.
We hadden de voorbije wedstrijden menigmaal een babbel met supporters, trainers of spelers van onze tegenstanders. Steevast beaamden die mensen het positieve voetbal dat deze groep steeds tracht te brengen, ze verbaasden zich over het voetbalplezier dat dit team uitstraalt, de bijzondere vriendschapsband tussen de spelers, een gegeven dat bij menig andere club meer en meer verdwijnt. Lokeren U16 heeft geen toppers à la Musonda, Bakkali of Henen, maar wel 19 jongens die voor mekaar en hun trainer door het vuur gaan.
En natuurlijk houdt regelmatig winnen, de groep in 'the zone', maar hun kameraadschap is er al jaren en zal er ook blijven als de resultaten wat minder zijn. Dat is nog steeds de echte kracht van deze groep, vriendschap, respect, samen plezier maken. Loop er maar eens tussen, en probeer twee minuten je lach in te houden bij hun grappen, grollen en spitse mondigheid. Wedden dat het je zolang niet uit kan houden?
We zaten dit weekend lang te kijken naar die foto waarop ze breed glimlachend aan het uitlopen waren tegen Cercle. Daar krijgen postkaarten als ik 'kiekevel' van. Vorig seizoen mijmerden we nog ...we shall overcome someday...en zonder euforisch te worden durven wij nu beweren ... that day has come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten