Geen stunt voor U16 bij Anderlecht, dat is de conclusie van een teleurstellende wedstrijd. Sporting Lokeren startte het best, het zocht en vond vlot de combinatie, Anderlecht slaagde er niet in meer dan twee passen te geven. De eerste schuchtere pogingen waren dan ook voor onze jongens, maar echt gevaar zat daar niet in, al had de weggeslagen bal net voor Sesay kon afdrukken eigenlijk op de stip gemoeten en werd een bal van Niels nog net voor Preben er aan kon in hoekschop geduwd. Lokeren U16 was doorlopend op de Anderlecht helft te vinden, voetballend waren ze baas maar de kansen bleven uit. De thuisploeg ontgoochelde vriend en tegenstander, niks maar dan ook werkelijk niks lukte. Tot aan de blessure van Arno waardoor we enkele minuten met z'n tienen verder moesten. Toen ging de thuisploeg plots wel dreigen vooral via Muhamet Rushiti, Kjell had echter geen wereldsaves nodig om de 0 op de bordjes te houden.
Het donderde in de Anderlecht kleedkamer, en de paarswitten kwamen een pak opgefokter de kleedkamer uit. Niet dat ze zoveel beter gingen spelen maar ze kwamen wel dreigen, steeds volgens het zelfde stramien, lange bal naar de flanken, naar binnen komen en nog van buiten de zestien aanleggen. Zo gingen er een stuk of twee naast. Anderlecht ging ook een pak agressiever de duels in, niet dat het in eerste instantie zo mis was maar de ingreep van Kenzo Verstraeten op Sander was driedubbeldonkerrood. Met de voet vooruit, over de bal en dan nog eens flink nastampen, papa Mike (in zijn tijd zelf geen doetje) stond er bij en vond het er zelf over. De ref kalmeerde de zaak en liet de kaart op zak. Maar het had wel gevolgen, voetballend lukte het al een tijdje niet meer bij Lokeren, de bal werd te lang gedragen en ging veelvuldig verloren, de schrik zat er wat in, bijna alle duels werden verloren. De voetballers van RSCA, Jordy Peffer en Niels Heyvaert, een technisch sterke en snelle linkerflank en de van U15 overgekomen zwarte parel namen hun ploeg op sleeptouw. Muhamet Rushiti zorgde voor de collectieve oef in de paarse rangen. Onnodig Lokers balverlies luidde het doelpunt in, de Anderlecht spits schoof vanuit een heel schuine positie binnen, vijf minuten voor tijd. Zuur voor onze jongens, al kon men op basis van de Anderlechtse kansen weinig tegen de achterstand inbrengen, want op een fase waarin Jona Sesay alleen op weg naar doel zette na (maar onterecht teruggefloten voor buitenspel), kreeg Lokeren geen kansen. Twee minuten voor affluiten kreeg de thuisploeg een vrije trap en ook die ging binnen. 't Had er zelfs nog eentje meer kunnen zijn want Kjell tikte de prima uithaal van ex-Lokeraar Jordy Verstraeten van onder de lat.
Tja, daar sta je dan, goed gespeeld (toch die eerste helft) en niks in de buidel om mee naar huis te nemen. Pépé Duyck verwoordde het zo; zelfs al speel je goed tegen Anderlecht, er van winnen is een andere zaak. Louter resultaatsgewijs heeft de brave man gelijk, maar wie gaat er nu voetballend iets bij geleerd hebbben vandaag. De Lokerse spelers of de jongens van Anderlecht? Wij durven op die eerste wedden, zelfs al waren er te weinig jongens op of zelf boven het normale niveau.
Nu voor ons hoeft het niet, we staan niet meteen gekend om onze grote liefde voor les mauves, maar we durven wel hopen dat vooral de sportieve cel in Anderlecht iets heeft geleerd uit deze match ;-) De Anderlecht supporters naast ons waren het roerend met ons eens maar durfden dat niet luidop zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten