Maandag, dag van een nieuwe week, dag van een start voor zoveel nieuwe dingen. Dag van opnieuw wat rust na een voetbalweekend. En wat voor één. Alles is wat bezonken, het emotionele wordt rustiger opgevangen en omgezet in mooie herinneringen. Een dag waarop ik me heel graag eens richt naar al diegenen die deze mooie herinneringen voor het voetbal van Mattis maken.
In de eerste plaats gaat mijn grote dankbaarheid als papa naar de ongelooflijke, fantastische spelersgroep waarin Mattis zichzelf mocht zijn. Als speler, als vriend, als pleziermaker, hij heeft geleerd van elk van jullie. Hij leerde wat nationaal voetbal inhoudt, wat strijdlust is, wat vriendschap echt betekent en hoe het je steunt in goede en kwade momenten. Ik heb als papa enorm genoten en gewaardeerd hoe Mattis deel mocht uitmaken van deze buitengewone ploeg (zowel op- als naast het veld!). Mattis en ik blijven jullie volgen. We zullen zeker nog komen kijken naar jullie prestaties. Merci jongens, een voorbeeld voor zovelen, jong en oud!!!!
Dank ook aan alle ouders voor diezelfde waarden. De wedstrijdanalyses, de aanmoedigingen, de troostende woorden, de verrassende momenten, de feestjes, de daarbijhorende repetities, het samenzijn … en zoveel meer … ik zal het ook missen.
Dank je wel Lokeren, dank je wel trainer(s) voor de kans die Mattis heeft gekregen. Ik weet zeker dat zijn voetbalervaring in Lokeren een leidraad en steun zullen blijven in zijn groeiproces. Zowel in zijn verdere voetbalmomenten als daarbuiten. Zijn emotioneel antwoord van zaterdag zegt het allemaal. Met zoveel respect, hij heeft genoten en zal het ook heel hard missen.
Zijn droom om in schoonheid afscheid te mogen nemen, had ikzelf nooit mooier kunnen dromen.
Merci, merci, merci, merci … van Mattis en mezelf!
Kurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten