Sporting Lokeren won de laatste thuismatch voor de winterstop tegen KV Kortrijk met 4-0. Het werd een heel intense partij, niet zozeer vanwege het sportieve, maar om het emotionele. Sporting Lokeren U16 moet afscheid nemen van één van z'n voornaamste sfeermakers, Mattis Even. Dat werd de spelersgroep net voor de wedstrijd meegedeeld, Mattis wil alle voorrang geven aan zijn studies en dan is de combinatie met Elite voetbal niet voor de hand liggend. De jongens waren zichtbaar aangedaan, maar waren resoluut in hun besluit. Er moest gewonnen worden voor hun vriend,Mattis moest met klasse uitgezwaaid worden. Het werd een eresaluut aan de vriendschap, een eigenschap die steeds zeldzamer wordt in het voetbal.
Voor goed voetbal was de dreun bij de meesten iets te hard aangekomen. Sporting Lokeren wilde wel maar tot echt vloeiende combinaties kwam het te weinig. KV Kortrijk, ook al een team waar de vriendschapsbanden de voorbije maanden tot het uiterste werden getest, deed eveneens een meer dan verdienstelijke poging om goed voetbal te brengen, maar ook bij de roodwitten ontbrak de dash om van een goede partij te kunnen spreken. Lang leek de eerste helft op een 0-0 af te stevenen tot Matthijs, Tars centraal diep stak, onze rechterwing was niet zelfzuchtig en gaf de bal aan de vrijkomende Simon die de 1-0 kon intikken. Vijf minuten voor tijd volgde wat misschien al 'het' moment van de match was, Sporting combineerde zich naar voor, Mattis ging op z'n rechterflank voorbij z'n belager en schilderde een magistrale voorzet op het hoofd van Sesay, die krachtig binnenknikte. Alle U16'ers op een hoopje, de afscheidnemende Mattis werd bijna platgeknuffeld. De match leek ook meteen gespeeld. De Lokerse aanvallen mondden regelmatig uit in buitenspel, Kortrijk bleef voetballend proberen. Chapeau, er zijn heel wat teams die in een betere positie dan onze Westvlaamse vrienden staan, die zelfs ook maar weigeren om die poging te doen of ze niet mogen doen. Niks lange ballengedoe, geen haantjesgedrag of schopperij, altijd met de bedoeling een aanval zoals het moet in mekaar te zetten. Maar het vlotte niet voor roodwit, de Sporting recuperatie deed zijn werk en de defensie was uiterst secuur.
Ook de tweede helft bleef Lokeren de gevaarlijkste ploeg, al duurde het even vooraleer de 3-0 er kwam. Een paar pogingen werden nog net afgeblokt, Kortrijk kwam in de verdrukking en moest kleine foutjes maken om een grotere achterstand te voorkomen. Uit één van die vrije trappen kwam de 3-0, Simon nam die snel en bedankte zijn maatje Tars voor de assist van het eerste doelpunt door hem de pass voor Sportings derde aan te reiken. Tars ging snel, knap omheen de keeper, het definitieve verdict voor de moedige Kortrijkzanen. Het werd ook nog 4-0, ook Sesay wilde nog een doelpunt aanreiken, hij deed dat op een alleraardigste manier, bal aannemen, ruimte maken, en Simon centraal alleen voor doel zetten. Simon twijfelde niet en plaatste het leer netjes in de bovenhoek buiten bereik van de Kortrijk goalie. Lokeren speelde de partij rustig uit, KVK deed dat ook. Nogmaals een pluim voor de fairplay van de Kortrijkboys en hun supporters, dit mag en moet een voorbeeld zijn voor heel veel ploegen uit de reeks. De mevrouw naast ons had enkel wat minder telefoons verwacht tijdens de wedstrijd ;-)
Vijf minuten voor tijd kreeg Mattis Even zijn applauswissel. Fel geëmotioneerd nam hij afscheid van al zijn maats, afgevaardigden, trainer en zijn supporters. Even vreesden we nog dat hij een blessure zou oplopen toen de voltallige spelersgroep hem een paar keer de lucht ingooide na affluiten. Maar hij kwam heelhuids tot bij 'zijn' U16 familie, om iedereen uitgebreid te groeten, in de armen te vallen en afscheid te nemen. Tot ziens vriend, het ga je goed bij Wachtebeke!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten