U16’ers in slotfase onderuit met U17

Tot spijt van de ganse U16 familie zagen we drie van onze sterkhouders doorschuiven naar U17 dit weekend. Met Arno, Timo en Sesay erbij verliezen we nooit tegen Genk, dat was gisteren de vaakst gehoorde zinsnede. En ei zo na zorgden onze U16’ers mee voor een stunt in Genk. De thuisploeg was wel heel sterk begonnen maar wilde iets te snel gaan freewheelen. En dan komt de grote kracht van U17 boven, met een niet aflatende vechlust knokten ze zich terug in de wedstrijd. Sesay scoorde de aansluitingstreffer op aangeven van de supersterk spelende Timo. De thuisploeg ging helemaal aan het zwalpen, en U17 kwam oververdiend langszij. Meer nog, met een paar minuten op de klok, kreeg U17 de kans om vanop de penaltystip op voorsprong te komen. En wie nam die verantwoordelijkheid? Onze Timo, hij voelde zich uitstekend, en gesterkt door de wetenschap dat hij nog nooit een strafschop miste, nam hij de taak op zich. Maar de bal ging er niet in, Timo was er het hart van in. Tot overmaat van ramp kreeg U17 ook nog een derde doelpunt binnen in de slotseconden. Het verhaal dat al zoveel werd geschreven dit seizoen, de zoveelste onverdiende nederlaag tegen een topploeg. Doodjammer voor een groep die echt wel eens een opkikker kon gebruiken in dit rampseizoen. Maar wij willen hen toch een hart onder de riem steken, alles komt weer goed, geloof ons we weten waarover we het hebben. Als geen ander weten wij hoe het voelt om wekelijks een resem blessures te hebben, terwijl je weet dat je wel een resultaat kan halen als je voltallig kan aantreden. Dit seizoen bleef U16 van groot blessureleed gespaard, en misschien gelooft iedereen ons nu wel…tegen pech heb je gewoon geen verhaal.